8 jaar geleden ging het mapje open en zagen we Kyo voor het eerst. Vanmorgen hebben we samen naar haar eerste foto gekeken, natuurlijk met tranen in mijn ogen. Wat gaat de tijd toch snel. Bijna 9 is ze, lief, stoer, zorgzaam, rustig, fantasierijk, gewoon Kyo.
Dit gedicht is zo mooi, zo waar. Voor Kyo en Meddo ! Onze trots !
In hun bedjes
van het zachtste van het mooiste
van het warmste van het liefste
liggen ze samen
het houdste van
het allerhoudste van dat ik ken
ze zijn voor mij altijd het aanwezigste
het altijd blijvendste
het altijd altijdse
het eeuwigste dat ik ken
ze zijn het allerhoudste voor mij
(Ruud Osborne ‘ik zeg je de kleinste liefde’)